Jest oczywiste, że większość kultur na całym świecie wspiera różne rytuały pogrzebowe. Te konwencje i znaczące zachowania mogą się nieco zmieniać w zależności od wyznawanych naśladowań religijnych, ale wszystkie mają jeden rozstrzygający cel, aby poprowadzić zmarłego do jego ostatniej podróży w zaświatach. Zobowiązania te obejmują jawne protokoły objaśniające czyszczenie i ubieranie zwłok oraz przygotowywanie zwyczajowych form pogrzebu. Zasadniczo struktura religii wpływa na to, jakie przepisy i obowiązki są wymagane, aby spełnić szczegóły przeniesienia duszy z jej ziemskich obrzeży do wiecznego miejsca spoczynku.

Nie ma znaczenia, czy religia zmarłego jest baptystyczna, buddyjska, katolicka, episkopalna, hinduistyczna, żydowska, luterańska, metodystyczna, mormońska, muzułmańska, czy jakiekolwiek inne przekonanie o wierze w praktyce, każda z nich ma swoje wyłączne tradycje do poszanowania. W metodystycznym przekonaniu ci, którzy ufają Bogu i wierzą w Boga, ostatecznie spędzą z Nim swoje życie wieczne. Zwykle po śmierci kontaktuje się z pastorem, aby ułatwić zorganizowanie pogrzebu i pocieszyć zasmuconych członków rodziny. Dostępne są opcje kilku metod pochówku, kremacji lub bardziej tradycyjnego w pochówku naziemnym. Wiele innych religii chrześcijańskich popiera analogiczny wzorzec, jak w przypadku metodystów. Podobnie członkowie wiary katolików wierzą, że śmierć jest niczym innym jak wyczynem duszy przechodzącej z naszego fizycznego królestwa egzystencji w życie pozagrobowe, gdzie zamieszka w Niebie, Piekle lub Czyśćcu. Credo twierdzi ponadto, że po powrocie Chrystusa martwe ciała zostaną wskrzeszone ponownie. Kapłan jest zwyczajowo wzywany do nadejścia śmierci, aby odprawić specjalne obrzędy i Komunię Świętą dla umierającego. Wcześniej kremacja była niedopuszczalna dla Kościoła katolickiego, jednak przy analizie konwencjonalnych praktyk kościelnych jest teraz dopuszczalne, aby katolicyzm był kremowany.

Przechodząc od tradycyjnych wierzeń chrześcijańskich do tradycji muzułmańskich, spotykamy się ze znaną wiarą, że dobro, które osiąga się w tym życiu, umożliwi wejście do Raju po osiągnięciu Dnia Sądu. Ich przypuszczenie jest takie, że dopóki nie nadejdą dni ostateczne, umarli pozostaną osadzeni w swoich grobowcach. Niebo i piekło to typowa akceptacja członków religii muzułmańskiej.

Po szkicowym przyjęciu najważniejszych religii świata, przejdźmy teraz do głównego celu tego artykułu - praktyk i wierzeń o śmierci Navajo. W tradycji rdzennych Amerykanów godne uwagi było przekonanie, że nie trzeba się obawiać samego stanu śmierci, a raczej refleksja, że ​​zmarli mogą wrócić, by odwiedzić żywych. Prowokuje do myślenia, jak Navajo widzi początek śmierci. Zgadzając się z miejscową legendą, śmierć rozpoczęła się, gdy pierwsi rdzenni mieszkańcy umieścili w wodzie skórę zwierząt. Uznano, że gdyby skóra się unosiła, to śmierć nigdy by nie istniała, niestety zapadła się na dno i teraz doświadczamy śmierci.

Po umieszczeniu w wodzie plemię Navajo nie pilnowało skóry, lecz skoncentrowało się na innych pobliskich sprawach. Nieświadomy Indian, gdy odwrócili się plecami, zwodniczy kojot potajemnie zaczął ciskać kilkoma ciężkimi kamieniami w skórę, powodując, że opadła ona głęboko w wodę. Po tym, jak wszystko się skończyło, plemienny medyk podszedł do kojota i zapytał, dlaczego popełnił tak nikczemny czyn. Kojot odpowiedział po prostu, że gdyby tego nie zrobił i nikt nigdy nie umrze, nadejdzie czas, kiedy nie będzie już dostępnej ziemi, w której ludzie mogliby mieszkać. Teraz wiemy, dlaczego śmierć zwycięża każdego z nas.

Naród Navajo wierzy, że po śmierci osoby zmarły podróżuje do podziemi. Aby zagwarantować bezpieczeństwo zmarłej osobie przed ostrością śmierci podczas tego przedsięwzięcia, w momencie pochówku zmarłego członka należy zawsze zastosować pewne przepisy. Środki te są podejmowane, aby dusza zmarłego nie powróciła do krainy żywych. Jednym z surowo przestrzeganych zwyczajów jest to, że nigdy nie wolno patrzeć na martwe ciało. Tylko wyznaczone osoby w plemieniu mogą wejść w kontakt z martwym ciałem. Zgodnie ze zwyczajem Navajo, ilekroć śmierć zbliża się nieuchronnie, należy przenieść ją do oderwanego miejsca, aby czekać na nadejście śmierci. Jeśli dana osoba powinna umrzeć w swoim domu, wówczas obowiązkowe jest całkowite wyburzenie domu. W miejscu wybranym dla nieuleczalnie chorej osoby, która będzie oczekiwać na śmierć, członkowie rodziny i medycyna plemienna pozostaną przy niej do końca. Po śmierci wszystkim nakazuje się opuścić obszar ciała, z wyjątkiem jednego lub dwóch bliskich krewnych. Oczywiście ludzie ci powinni zgodzić się na ryzyko związane z narażeniem się na złe duchy.

Dwóch mężczyzn powierza się przygotowanie ciała zmarłego i przygotowanie go do pochówku. Podczas tej procedury nie nosi się żadnego rodzaju ubrań, poza parą mokasynów. Popiół jest rozsmarowany po całym ciele ochotników, aby chronić ich przed obecnymi złymi duchami. Podobnie jak w przypadku większości praktyk pogrzebowych, przed pochowaniem ciało zmarłego jest myte i odpowiednio pielęgnowane.

Podczas gdy to wszystko się dzieje, dwóch dodatkowych mężczyzn zaczyna kopać grób. Następnego dnia pogrzeb odbywa się przy grobie, w którym uczestniczą tylko czterej mężczyźni. Rzeczy osobiste zmarłego są ostrożnie ładowane na konia i niezwłocznie przynoszone na miejsce grobu, prowadzone przez jednego z mężczyzn, podczas gdy ciało jest przenoszone na miejsce na barkach innego. Czwarty człowiek działa jako zwiadowca ostrzegający, informujący innych po drodze, aby trzymali się z daleka.

Gdy ciało zostanie pochowane w ziemi, należy wziąć pod uwagę, aby wszystkie ślady stóp zostały usunięte z okolic grobu, a narzędzia używane podczas ceremonii zostały zniszczone. Członkowie plemienia Navajo nie wyrażają zewnętrznych przejawów udręki ani żalu. Nie zobaczysz płaczu mającego miejsce po śmierci Navajo. Przekonania potwierdzają, że podróż ducha do następnego świata jest niesympatycznie przerywana w przypadku, gdy pojawia się zbyt wiele emocji.